Άλλο ένα επεισόδιο της σειράς ραδιοφωνικών εκπομπών "Θέατρο στον αέρα"! Αυτή τη φορά, οι μαθητές του Γ3 του 11ου δημοτικού σχολείου Χανίων, παρουσιάζουν την κωμωδία "Ειρήνη" του Αριστοφάνη. Πρόκειται για μια διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Αριστοφάνη. Το έργο παίχτηκε πρώτη φορά το 421 π.Χ. και θεωρείται ένα από τα πιο γνωστά αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών.
Επιμέλεια εκπομπής: Κάσσαρη Σοφία (εκπαιδευτικός Θεατρικής Αγωγής)

http://europeanschoolradio.eu/el/archives/production/4904

Το σχολείο μας συνεχώς διοργανώνει δράσεις που επιχειρούν άνοιγμα με την κοινωνία.Μέσα από την ομαδοσυνεργατική βιωματική μέθοδο διδάσκουμε την ενσυναίσθηση, που θεωρούμε ότι είναι ένα σημαντικό εφόδιο για να οπλίσουμε τους σημερινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες αυτού του τόπου.Μια από τις πρωτοβουλίες μας, που είμαστε αρκετά περήφανοι είναι η στήριξη ενός παντοπωλείου αλληλεγγύης ,που εν δυνάμει ενεργά μέλη είναι όλοι οι μαθητές,οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς του σχολείου μας.Οι εκπαιδευτικοί από την αρχή της χρονιάς προγραμματίζουν δράσεις για τον εξοπλισμό του κοινωνικού παντοπωλείου , την διάδοση της ιδέας του εθελοντισμού, την εξασφάλιση ειδών πρώτης ανάγκης, την συγκέντρωση χρημάτων για έξοδα νοσηλείας απόρων μαθητών, για ανακύκλωση ρουχισμού και υπόδησης , για συγκέντρωση μερίδων φαγητών που περισσεύουν σε κάποιους ,αλλά χρησιμεύουν σε άλλους συμπολίτες μας κ.λ.π. Κινήσεις που οδηγούν σταδιακά τα παιδιά να ξεφύγουν από το ΕΓΩ και να πάνε στο ΕΜΕΙΣ, πράγμα που επιτάσσουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά΄οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που βιώνουμε στις μέρες μας.Τα παιδιά μέσα από αυτές τις δράσεις μεταλαμπαδεύουν την ιδέα του εθελοντισμού στις οικογένειές τους ,στις γειτονιές τους,στους φορείς της πόλης τους και στην ευρύτερη κοινωνία των Χανίων.Είναι σαν ένα ποτάμι που ρέει και όλους τους παρασύρει.
Οι μαθητές εμβαθύνουν σε μαθηματικές στατιστικές έννοιες, συγκεντρώνουν στοιχεία ανθρώπων που χρήζουν στήριξης από τις γειτονιές τους, μαθαίνουν να κρατούν μυστικά (αφού δεν επιτρέπεται η δημοσίευση των ωφελουμένων, μαθαίνουν να εκτιμούν και να μοιράζονται αγαθά, εμπλουτίζουν τον συναισθηματικό τους κόσμο και εκφράζουν καλύτερα τα συναισθήματά τους και μπαίνουν ευκολότερα στη θέση του άλλου.
Δυσκολίες συναντήσαμε τον τελευταίο καιρό λόγω των περιοριστικών μέτρων για προφύλαξη από τον covid-19.;Oως η θέληση ήταν μεγαλύτερη, γιατί η ΑΓΑΠΗ για προσφορά προς τον συνάνθρωπο είναι λυτρωτική.Παρακολούθησαν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα cinemathimata(εγκεκριμένο από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων) από την αξιόλογη ομάδα του Chania Film Festival και δημιούργησαν ένα υπέροχο βιντεάκι , που με τη βοήθεια της τεχνολογίας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έκαναν αισθητή την ανάγκη διατήρησης και υποστήριξης του Κοινωνικού μας Παντοπωλείου. Πραγματικά αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους μαθητές μας , τους γονείς τους και τους τοπικούς φορείς ,που ανοίγουν συνεχώς διαύλους επικοινωνίας και αλληλεγγύης σε αυτές τις πρωτόγνωρες συγκυρίες που βιώνουμε όλοι μας.
Μέσα από τη συμμετοχή μας , ελπίζουμε να κάνουμε κοινωνούς των προσπαθειών μας και άλλους συμπολίτες μας,προσφέροντας τεχνογνωσία και κίνητρα μίμηση των εκπαιδευτικών κοινοτήτων.

 Οι μαθητές διαβάζουν μια θεατρική διασκευή της κωμωδίας “Όρνιθες” του Αριστοφάνη. Το έργο γράφτηκε το 414 π.Χ. και πραγματεύεται τη φυγή δυο ανθρώπων από την πόλη της Αθήνας. Οι δύο φίλοι, ο Πισθέταιρος και ο Ευελπίδης, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους από την κατάσταση που είχε δημιουργήσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Σκοπός τους είναι να φτιάξουν μια νέα χώρα, ονειρεμένη, μια χώρα στα πούπουλα, τη “Χώρα των πουλιών”!

Η μουσική είναι του Μάνου Χατζιδάκι, από την πρώτη παράσταση των “Ορνίθων” (1959) σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.

Επιμέλεια εκπομπής, διασκευή: Σοφία Κάσσαρη (θεατρολόγος)

http://europeanschoolradio.eu/el/archives/production/4903?fbclid=IwAR32CGkR0GwBW8PmZ9z3jHBKohFCci576f-AvhoK0KohHJDBln6Gi0XG1gs

Το τρέιλερ της εκπομπής πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:       

http://europeanschoolradio.eu/el/archives/podcasts/6415 

Μαθήματα πείρας, σιγουριάς και υπομονής απ’ τους μεγάλους, που… έφαγαν τη ζωή, με το κουτάλι. Μαθήματα ενθουσιασμού, ζωντάνιας και αυθορμητισμού απ’ τους μικρούς που βρίσκονται στα πρώτα χιλιόμετρα της ανηφόρας. Μαθήματα συνύπαρξης και αγάπης, μαθήματα ζωής και αλληλοκατανόησης και από τους μικρούς και από τους μεγάλους. Για τους παππούδες και τις γιαγιάδες του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων και τα παιδιά του σχολείου μας, ο λόγος. Σε ρόλο δασκάλου και μαθητή τόσο οι μεγάλοι, όσο και οι μικροί, στο πλαίσιο μιας σειράς δράσεων με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ηλικιωμένων…που κρατά καλά τα τελευταία χρόνια, συμμετέχοντας  στο πρόγραμμα της ‘’Ενεργής γήρανσης΄΄

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες στην έδρα και τα παιδιά στα θρανία. Η πρώτη ηλικία στην έδρα και η τρίτη ηλικία στα θρανία. Μικροί και μεγάλοι μαζί στην αυλή του σχολείου, σε χώρο του πολυτεχνείου και στους χώρους του γηροκομείου. Σ’ ένα όμορφο άθλημα – μάθημα, μάθημα – παιχνίδι, “δίνω και παίρνω – όσο δίνω, περισσότερο παίρνω” στο οποίο… “σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει”. Γύρω – γύρω όλοι και στη μέση η χαρά! Η χαρά να δίνεις…η χαρά να παίρνεις και να μοιράζεσαι πράγματα.. Η χαρά να χορεύει με την αγάπη πεντοζάλι!!

Σε αυτούς λοιπόν  τους ανθρώπους , τροφίμους και εργαζόμενους, τα τωρινά φιλαράκια μας, οφείλουμε ένα μεγάλο, εγκάρδιο ευχαριστώ. Ευχαριστούμε για τις στιγμές ευτυχίας που μας χάρισαν. Για το ήθος που μας διέπλασαν με τα λόγια και τις πολύτιμες συμβουλές τους. Για τις αξίες και την αξιοπρέπεια που μας δίδαξαν. Ευχαριστούμε για τις καταπληκτικές στιγμές που συνυπάρξαμε Που μας έμαθαν τι πραγματικά σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Οι γιαγιάδες  και ο παππούδες μας αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας μας. Είναι εμείς, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε. Να τους έχουμε  πάντα λοιπόν στο μυαλό και την καρδιά μας, και να μην επιτρέψουμε να φύγουν ποτέ. Εκείνοι διαμόρφωσαν τις πιο γλυκές παιδικές μας αναμνήσεις, και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτό που γίναμε τελικά. . Μάθαμε μέσα από αυτό το πρόγραμμα να τους αγαπάμε λοιπόν τους παππούδες και γιαγιάδες μας και να μην τους ξεχνάμε, κι αν ακόμα βρίσκονται στη ζωή, μην παραλείπουμε να τους το δείχνουμε, γιατι μπορεί να έρθει η στιγμή που να είναι πια πολύ αργά. Ακόμη όμως κι αν δε βρίσκονται πλέον κοντά μας και έχουν χάσει τη μάχη με το χρόνο, εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί, όπως πολύ σωστά λένε, κάποιος πεθαίνει, μόνο όταν παύεις να τον θυμάσαι. Κι εμείς θα φυλάμε πάντα κλειδωμένες στην καρδιά μας τις αναμνήσεις και τις στιγμές που μας χάρισαν.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό (6η Μαρτίου) εφαρμόσαμε ένα εκπαιδευτικό βιωματικό πρόγραμμα, που επισφραγίστηκε από τη δημιουργία μιας μικρής ταινιούλας. Αγγίζει ένα θέμα αρκετά δύσκολο ,ευαίσθητο και πολυσυζητημένο στις μέρες μας, αυτό της σεξουαλικής κακοποίησης.Η όλη προσέγγιση είχε λεπτούς χειρισμούς, λόγω τις μικρής ηλικίας των μαθητών, το δε σενάριο ήταν επεξεργασμένο και δοσμένο από τη θεατρολόγο μας και την δασκάλα με χαρισματικό τρόπο. Συγκινεί και ενημερώνει ,χωρίς  να δημιουργεί φόβο, ανασφάλεια και άγχος.Ελπίζουμε να βοηθήσει τα παιδιά που θα το δουν να κατανοήσουν τους κινδύνους και να μάθουν να προστατεύουν τους εαυτούς τους.Χωρίς να δαιμονοποιήσουμε όμως το ανθρώπινο άγγιγμα  εε...το χάδι και την αγκαλιά την έχουμε ανάγκη. ΌΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ  ΚΑΚΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ''ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ΄΄Μιλήστε στα παιδιά!!!